Uitslag per categorie

Ik heb de uitslag nog iets specifieker gemaakt, namelijk op categorie. Dan ziet het er als volgt uit:

Michel (cat D): 589ste van de 1622 finishers
Marco (cat D): 1135ste van de 1622 finishers
Martin (cat F): 702de van de 810 finishers

Officiele uitslagenlijst La Marmotte beschikbaar

Mannen,
Ik zag dat de officiële uitslagenlijst van La Marmotte beschikbaar zijn op:

http://www.alpedhuezfietsreizen.nl/marmotte/uitslagenmarmotte2009.htm

Meeting loopt tot deelnemer 5299 van de totaal 7000.
Onze plaatsing:
Michel - 1555
Marco - 3370
Martin - 4742

Ik bel in het weekend even voor het trekken van de agenda's voor een after Marmotte party.

Michel's verslag van La Marmotte

Hier is ie dan. Mijn laatste grafiek van deze blog. Om deze 3 ultieme curves ging het. Op 25 februari werd het idee geboren om onze voorbereidingen op La Marmotte via deze blogsite bij te gaan houden. En zie hier het resultaat weergegeven in een grafiek. Om dit voor elkaar te krijgen ben ik vanaf januari 2009 begonnen met serieus hard trainen, minstens 4x per week. Een hele opoffering voor mezelf, maar ook zeker voor mijn vriendin, Tamara en mijn kleine ventje, Mano. Hoewel hij er weinig van mee kreeg, want hij sliep meestal als ik aan het trainen was. Ik wil bij deze (nogmaals) Tamara bedanken voor haar geduld en steun bij deze voorbereiding. Helaas zal ik de tocht nog een keer moeten gaan rijden want zoals jullie wellicht al begrepen hebben uit de voorgaande berichten kwam ik 45 seconden te kort voor een gouden brevet. Ik MOET dus nog een keer terug om dat recht te zetten!

Een week voor de grote dag zijn we vertrokken naar France. Eenmaal daar aangekomen was rust, rust en nog eens rust het motto voor die week. Nou heb je rust en rust. In ons geval betekende dat inderdaad rust zoals de meeste van ons het kennen, lekker niets doen. Maar we moesten wel bezig blijven. Dus op maandag, dinsdag,woensdag en donderdag wel gefietst, maar niet langer dan 2 uurtjes en echt op het gemak, dus met een lage hartslag. Woensdagavond kwam mijn broer aan in Frankrijk en die wilde op donderdag nog wel even een stuk klimmen. Nou komen wij al vele jaren in die omgeving maar de route die we donderdag hebben gereden hadden we niet eerder gedaan. En mooi dat het was!!! Niet normaal. We hebben de Franse alpen van hun zeer ruige kant gezien. Zeker voor herhaling vatbaar.

De vrijdag stond in het teken van volledige rust en het schoonmaken en controleren van de fietsen. Er was nog even paniek toen Marco een bijna fatale technisch mankement ontdekte aan zijn fiets. Pfew dat was schrikken maar gelukkig konden we samen het eerste deel herstellen en heeft de lokale Franse fietsenmaker het tweede deel veiliggesteld (ik zal jullie de details besparen). Voor het laatste avondmaal ben ik nog even 2 uurtjes plat gegaan en wat muziek geluisterd en wat geslapen. Toen eten, pasta uiteraard, en vroeg naar bed. Om 22:00 uur gingen de lampen uit want om 05:15uur zouden de wekkers gaan.

Die nacht, zoals altijd voor zo'n tocht, slecht geslapen. Maar volgens de trainer is dat niet heel erg als je de week ervoor goed gerust hebt. Ik heb ieder uur van de klok gezien. Ik was dan ook al wakker toen mijn wekker afging. Bed uit en snel onder de douche om wakker te worden en me psychisch voor te bereiden op de aller grootste uitdaging. Nee niet de Marmotte maar het ontbijt. Ik kan heel slecht eten als ik vroeg op moet. Ik sla het liever over. Maar nu moest ik wel anders zou ik mezelf halverwege de dag tegen komen. Wonder boven wonder heb ik goed kunnen ontbijten. Mooi, daar kan het dus niet aan liggen.

Rond 06:30uur de camping verlaten en op de fiets onderweg naar de start. Mijn hemel wat een spektakel blijft dat toch. 7.000 fietsgekken in een klein Frans dorpje aan de voet de de Alpe d'Huez. Gelukkig stonden wij in het eerste startvak. Om 07:00uur was de start en rond 07:10uur kwamen we in beweging. Eerst voetje voor voetje, toen half op het zadel en eindelijk met 2 benen op de pedalen. Eenmaal de ruimte heb ik flink gas gegeven en een goede groep opgezocht.

Shit mijn broer vliegt, zoals altijd, uit de startblokken. Als snel verlies ik hem uit het oog. Nee Michel, maak jezelf niet gek.......rij op je hartslag! Ik pak hem wel op de eerste klim (Col du Glandon). Deze eerste klim ging erg goed. Volledig op hartslag gereden en kom zo fit als een hoentje aan op de top na 1:57. Bovenop zie ik broerlief. Hij heeft al water bijgetankt en duikt de afzink in. 'Je haalt me toch wel weer in'. Ja ja denk ik nog. Ik ben geen held in de afdalingen, hij wel. Ik zie hem dan ook niet terug.

Dan het licht oplopende tussenstuk naar de voet van de Telegraphe. Hier MOET je in een groep zitten omdat hier altijd de wind op kop staat. Zo ook deze dag. Ik zat in een hele grote groep van 40 renners. Lekker halverwege uit de wind. Veel drinken en wat eten. Het begint nu al goed warm te worden. Helaas wil niemand graag op kop rijden dus zo af en toe gaat het tempo flink omlaag. Niet gek laten maken Postma. Niet op kop gaan rijden. En dat is moeilijk voor mij want vind het supergaaf om zo'n groot pak wielrenners jouw tempo op te leggen. Maar dat kan je dood worden op de laatste klim. Dus lekker blijven zitten.

Col du Telegraphe. Een goede opwarmer voor de Galibier die nog volgt. Ik hoop Marco hier weer bij te halen. Helaas op de top heb ik hem nog niet te pakken. Shit, shit, shit. Ik stop niet op de top (na 4:10uur) omdat ik weet dat na de afdaling nog een punt komt om me te bevoorraden. Eenmaal in het dorpje aan de voet van de Galibier duurt het nog even voordat de bevoorrading volgt. Even schrik ik want heb ik dit punt nou gemist. Nee toch. Ik stop even om een sms aan mijn vader te sturen om te laten weten waar ik zit. Ik fiets toch maar weer verder in de hoop dat de bevoorrading nog komt. Pfew, gelukkig een bordje: bevoorrading over 1km (maar dan in het Frans). Als ik daar aan kom rijden zie ik mij broer. Pfew het gat was niet groot. Ik prik hem in zijn zij en vraag hoe het gaat. 'KLOTE' is zijn antwoord. Hij heeft last van kramp en dat is geen goed teken als je nog 2 fikse klimmen voor de boeg hebt. We vullen onze bidons en rijde tezamen weg richting de top van de Galibier. Al snel heb ik in de gaten dat Marco niet meer in mijn wiel zit. In de eerste haarspeldbochten kijk ik naar beneden of ik hem zie. Ik heb al een flink gat geslagen en denk bij mezelf, oei die gaat het zwaar krijgen, niet wetende wat ikzelf nog zou tegenkomen.

Na 5:53 uur sta ik op de top van de Galibier en begin ik te rekenen want dinsdag hebben we de afdaling van de Galibier gedaan en was ik na 1 uur en 15 min aan de voet van de Alpe. Dat moet nu in een uur lukken. Dus met 7uur moet ik aan de voet zijn, dan nog anderhalf uur = 8,5 uur en dus GOUD. Yes dit moet lukken!! En zie hier mijn rekenfout waar ik tijdens de afdaling achter kom. Shit ik ben natuurlijk een paar keer gestopt om water bij te tanken. Deze tijd telt natuurlijk ook mee. Ok plan de campagne: VOLLE BAK OP DE ALPE!

Na 7 uur en 4 minuten sta ik aan de voet. Dit moet lukken. Ik gooi nog snel wat overtollige ballast uit mijn zakken en begin volle bak. Na 500 meter voel ik pas hoe warm het is. TJEZUS wat een HITTE. Ik word letterlijk bevangen en moet echt een tandje lichter gaan rijden. Het is op het begin stuk echt 35+. Ik moet water hebben om over me heen te gooien. Ik moet afkoelen. De eerst 4km geen water. In mijn bidons zitten dorstlesser en energie drank. Dat koelt wel maar gaat zo plakken. Na die 4 km een water bevoorrading. Ik gooi mijn bidons leeg en vul ze allebei met water. Ik maak mijn polsen nat en gooi een flinke scheut water over mijn hoofd. Een Schweppes gevoel overmeestert mij. Heerlijk! Hup op de fiets en weer verder. Ik kan mijn ritme niet vinden. Nee hè daar gaat mijn gouden brevet. Kom op Postma!! Blijven duwen op die pedalen. Na nog eens 4km ploeteren en 4 liter water verder op mijn hoofd begint het weer lekker te lopen. Ik kan een tandje zwaarder schakelen en meer snelheid maken. Zou het dan toch. De laatste 5km gaan heerlijk. Vlak voor de finish heb ik nog over en pak ik nog iemand op de streep in volle sprint. 'Hehehehehe, loser, heb ik je toch nog te pakken'. Altijd goed voor het moraal. Op mijn hartslag meter heb ik een netto tijd van 8:31:45. Dus pure fietstijd. Als ik niet meer dan 18 minuten heb verloren met water tanken en bevoorraden heb ik GOUD. Zou het?

Vlak na de finish voel ik me beroerd en krijg ik niks binnen. Mijn maag draait zich om en het oh zo nodige eten wil er niet in. Ik heb me ruim 2 uur niet lekker gevoeld. Een combinatie van de inspanning en de warmte. Uiteindelijk toch nog wat kunnen eten en eenmaal gedoucht is het weer helemaal weg en heb ik 's avonds meteen gezondigd met een heerlijke entrecote met friet en een heel klein beetje sla.

Even terug naar de finish. Nadat Marco en Martin ook binnen zijn ga ik dan toch maar het brevet halen. Heb ik um wel of niet. Na even in de rij te hebben gestaan noem ik mijn startnummer en wordt het brevet geprint. Ik zie het al als het brevet nog op de printer ligt: 'Brevet d'Argent'. NEEEEEEEEEE Zilver. Als ik kijk naar de tijd wordt ik echt helemaal gek:

8:49:45

NEEEEEEEEEEEEEEEE 45 seconde sneller en het was een 'Brevet d'Or' geweest. *&$##@* dat is balen zeg................Gedachten vliegen door mijn hoofd: 'Als ik nou niet die sms had gestuurd' of 'Als ik nou niet dat extra water had gepakt'. Ik moet me erbij neerleggen en ik heb een excuus om La Marmotte nog een keer te gaan rijden.

Nu weer thuis ben ik heel blij en trots op mijn prestatie. Mijn PR met 2,5 uur verbeterd is toch ook niet gek. Nu weet ik waar al die training goed is geweest.

Trainer (broerlief): super bedankt voor het maken en begeleiden van mijn trainingen. Het was zo nu en dan een hele opoffering maar het is voor mij vlekkeloos verlopen. Jammer dat je eigen prestatie tegenviel. Ik heb in ieder geval mijn revanche voor de fietschallenge te pakken (hahahaha).

Martin: Top, Super, Ongelofelijk, Wat een prestatie na je knieblessure. Er zijn eigenlijk geen woorden die jouw prestatie goed kunnen beschrijven. Zeker na de hele historie met je knie en you know what more. Ik heb echt diep diep respect voor jou! Ik hoop dat we nog veel samen kunnen biken en dat we nog een keer zo'n tocht gaan rijden.

Pa (de ploegleider): Bedankt voor de gezelligheid in de afgelopen week en bedankt voor de goede zorgen. Voor jou is het ook een zware dag geweest op 4 juli. Maar je was er wel om ons op te vangen en te filmen en te zorgen voor een stoel in de schaduw.

Morgen begint het normale leven weer en sluit ik een leuke en leerzame periode af. Op naar de volgende uitdaging: De ATB wedstrijd in Rozendaal.

Een voldaan gevoel!!

Het begon allemaal anderhalf jaar geleden met een gekscherende opmerking "In het jaar dat ik 50 wordt ga ik La Marmotte fietsen". Zaterdag 4 juli j.l. is het gelukt met een zilver certificaat als resultaat.

Marco dank voor je complimenten, ik wordt er een beetje verlegen van. Ik zie het resultaat van La Marmotte als een teamresultaat. Natuurlijk moet je het op de dag uiteindelijk allemaal zelf doen. Maar de aanloop, de trainingen (volgens schema), de teammeetings, de begeleiding in moeilijke tijden (denk dan m.n. aan mijn knieblessure) de gezelligheid tijdens de gezamenlijke ritten en teamspirit hebben mij mede tot dit niveau gebracht. DANK daarvoor mannen!!

Erg jammer Marco dat je het PR niet wist te verbeteren, je was er zo op gebrand. Ik kreeg na het overgieten met ijskoud water op Alpe d'Huez ook kramp. Ik kon het er gelukkig uit masseren. Ik heb me dus een klein beetje voor kunnen stellen hoe je al zo vroeg in de wedstrijd geblokkeerd werd.

Michel op een dikke veertig seconden na goud. Hoe krijg je het voor elkaar zou je zeggen. 178 km, uren op de fiets en slechts een paar keer stoppen om water en voer in te nemen. Drie keer meer aanzetten, niet je spullen lozen voor de beklimming van Alpe d’Huez, iets harder in de afdaling, een sms-je minder versturen en je was met goud naar huis gegaan. Maar ga niet voorbij aan het feit dat je een geweldige prestatie hebt neergezet. Een enorme verbetering van je PR onder zware omstandigheden. Want heet was het.

Ik kijk met heel veel plezier terug op de laatste week voor de grote dag. Zondag ochtend vroeg vertrokken voor een autorit van een dikke 1100 km. Ja en met de sleurhut achter je aan, kost dat veertien uur. In de tussenliggende dagen lekker relaxed geleefd. Uitslapen, uitgebreid ontbijt, dagelijks bezoek aan de supermarkt, koffie, lunch, middagdutje. En dat heerlijke leven afgewisseld met de nodig trainingsritjes w.o. Villard Reculas en een schitterende rit richting La Berarder. Dat alles onder regie van onze ploegleider. Het klopte allemaal. Dank Henk!

En dan de grote dag. De wekker liep om 05:15 uur af. Alle benodigdheden voor de rit lagen klaar. Regelrecht uit bed naar de douche. Wakker en lekker fris aanschuiven voor een stevig ontbijt. Het weer was prima we konden al lekker buiten zitten. De spanning was voelbaar. De uitrusting aangeschoten en de banden op spanning gebracht was het inmiddels 06:30 uur geworden. Tijd om op te stappen en naar de start te rijden. Velen mede kampeerders met ons. Op de weg aangekomen een ongelofelijk schouwspel. Als mieren uit hun holletjes kruipend kwamen werkelijk overal wielrenners vandaag. Uit geparkeerde auto’s langs de kant, van andere campings, uit huizen lang de weg, vanuit alle invalswegen van Bourg d’Oisans, werkelijk ongelofelijk. Als koeien in de wij werden alle renners d.m.v. dranghekken in verschillende startvakken gedirigeerd. Wij stonden in het tweede startvak dankzij het feit dat wij ons al in november vorig jaar hadden ingeschreven. Met spanning in m’n lijf zag ik voor en achter me alleen maar helmen. Indrukwekkend!. Velen moesten natuurlijk op het laatste moment nog even piesen. En waar doen ze dat dan als links en rechts alleen maar huizen staan….. gewoon in de voortuin.
Even over zeven kwam de meute in beweging. Eenmaal op de provinciale weg richting Grenoble werd er tempo gemaakt. Op naar de stuwdam en door naar de eerste beklimming, Col du Glandon. Ging lekker. Boven aangekomen even snel water getapt en aan de afdaling begonnen. Dat afdalen niet zonder gevaar is bleek al snel. Diverse valpartijen die er niet allemaal onschuldig uitzagen. Niet verwonderlijk, want er rijden heel wat imbecielen rond die onverantwoorde risico’s nemen. In de vallei richting Saint-Michel de Maurienne op advies van Michel en Marco in een groep gaan zitten. Niet al te hoog tempo waardoor ik lekker kon recupereren door goed te eten en te drinken. In Saint-Michel aangekomen nog snel de bidons gevuld en aan de beklimming van Col du Telegraphe begonnen. In tegenstelling tot alle overige beklimmingen was deze voor mij onbekend. En dat heb ik geweten. Je gaat er aan beginnen als “voorlopertje” van de Galibier. De werkelijkheid is echt anders. Ik heb de col ervaren als een vervelende klim. Aangekomen in Valloire m’n enige echte stop van 10 min. genomen. Bidons vullen (incl. de nodige poeders) en flink gegeten. Dat wil zeggen, wat er nog in ging aan repen. Na een sms aan de ploegleider en een kort belletje naar Lia weer snel op de fiets geklommen en koers gezet richting Col du Galibier. De mooiste beklimming! Van 1430 naar 2642 meter. Halverwege werden wij achtervolgd door een hevig omweer. Een inktzwarte lucht leek onheil te brengen. Wonder boven wonder dreef het af en bleef het op enkele druppels na rustig. Boven aangekomen was het winderig en behoorlijk afgekoeld. Ik besloot om direct af te dalen en op Col du Lautaret weer bij te tanken. Door de wind heb ik het eerste deel van de afdaling voorzichtig aan gedaan. Het tweede deel gas kunnen geven. Beneden aangekomen, opnieuw de bidons gevuld en de afdaling van Col du Lautaret ingezet. Een afdaling waarin snelheid goed gecombineerd kan worden met eten en drinken. Halverwege een van m’n turbo gels genomen als voorbereiding op de beklimming van Alpe d’Huez. Aan de voet aangekomen snel de camping opgeschoten om alle onnodige ballast te lozen. Biddons gevuld en snel verder. M’n fietscomputer analyserend, wist ik dat er nog een zilver certificaat in zat, maar dan moest er niet veel mis gaan op de moeilijkste beklimming van de dag. Moeilijk omdat het de laatste beklimming was en er al ruim 160 km in de benen zaten. Daarnaast is Alpe d’Huez nu eenmaal een echte uitdaging. Na een snikhete dag is de rotsmassa en het wegdek bloedheet, is er in de eerste helft van de beklimming geen of nauwelijks wind.
Direct vanaf de camping de beklimming begonnen. Kenners weten dan dat deze beklimming direct met “de muur” begint. Het wegdek stijgt over de eerste 2.5 km. Met 10 tot 10,5%. Aangekomen in La Garde kwam de stoom uit me neusgaten. Even kort gestopt bij de watervoorziening om me helemaal te laten overgieten met ijskoud (berg)water. Heerlijk! Weer op de fiets kwam ik er achter dat mijn warme bovenbeen spieren het koude water niet zo goed konden verdragen. KRAMP! Tijdens het klimmen mezelf zo goed en zo kwaad mogelijk gemasseerd en snel extra vocht ingenomen. Met resultaat want ik kon weer snel m’n cadans vinden. In Huez aangekomen stond de plaatselijke bevolking klaar om de renners te besproeien en kon ik gelukkig doortrappen. Eenmaal Huez gepasseerd werden de laatste 4.5 km met “gebulder” ingeluid. Opnieuw onweer! Het koelwater kwam nu uit de lucht vallen. Omdat de zon verdween werd het snel koud. En voor de tweede keer reageerde m’n linker bovenbeenspier op de kou door samen te trekken. KRAMP! Opnieuw met de nodige massage wist ik dit weg te werken. De laatste twee bochten met 10% bevechtend kwam de finish inzicht. Onder het tunneltje door naar rechts richting de skilift nog even een laatste klimmetje. Omdat de tijd begon te dringen de laatste paar honderd meter nog even flink aangezet. Met 11 uur, 27 minuten en 38 seconden op de klok luidde voor de laatste maal de piep van m’n enkel transponder toen ik over de mat reed. Een geweldig geluid en een geweldig gevoel. Snel droge fietskleren aan, recovery drank genuttigd en onze ervaringen uitgewisseld afgedaald naar de camping.

Mannen, La Marmotte was voor mij een super ervaring. Het heeft me veel geleerd. Over mezelf en over een Cyclo. Ook zaken waarmee ik m’n PR in de volgende Marmotte zeker kan verbeteren. Met andere woorden … op naar de volgende La Marmotte.

'Kleine' rectificatie

Sorry broertje maar ik moet even een 'kleine' rectificatie plaatsen naaraanleiding van jouw bericht. Trouwens het uitgebreide verslag ga ik vanavond plaatsen.

Mijn vorige Persoonlijke Record was 11:21:02. Mijn tijd nu was 08:49:45. Dat is dus ruim 2,5 uur sneller!! Ondanks de tegenvaller dat ik 45 seconde tekort kwam voor het gouden brevet mag ik toch best trots zijn op deze prestatie!

Terugblik Marmotte 2009

Even een korte terugblik op de MMMarmotte (uitgebreidere verslagen volgen snel):

Martin: Met jouw achtergrond en ervaring heb je echt een fantastische prestatie neergezet. Ontzettend knap dat je de Marmotte tot een goed einde hebt kunnen brengen! Bovendien ook nog eens het zilver gehaald, in één woord: ‘RESPECT’ !!!

Michel: Erg knap gereden, als je meer dan anderhalf uur van je PR afhaalt mag je gewoon niet ontevreden zijn! Wel super, super, super jammer dat je net geen goud hebt gehaald, waar zou je die 45 sec verloren hebben?

Marco: Pijnlijk! Als je op de Telegraphe al kramp krijgt dan weet je dat het een lange dag gaat worden. Zes keer van de fiets af op de Galibier. Op de Alpe een krampvrij tempo kunnen vinden (met hartslag 145). Toch slechts 3min langzamer dan mijn PR, had meer ingezeten. Ach volgende keer beter.....

UNANIEM UITGEROEPEN TOT HELD VAN DE MMMARMOTTE 2009:

!!! KIA KAHA !!!

De spanning loopt op......

Het echte aftellen is nu wel begonnen.... Martin en Michel zitten inmiddels in Frankrijk en hebben de eerste echte klimkilometers al weer in de benen. Ik doe het nog even met de hometrainer (Marjolein moet werken en het is de enige manier om een langere periode klimmen te simuleren).

Vanavond auto inpakken, morgenvroeg werk ik nog en aan het begin van de middag vertrek ik dan richting Bourg d'oisans.

Het gaat allemaal weer een beetje beter. Voel me nog steeds niet zoals ik 3 weken geleden voelde maar afgelopen weekend had ik weer macht in de benen. Nog een paar dagen en dan moeten de benen er klaar voor zijn.

In mijn hoofd ben ik er klaar voor. Ik ga er voor, het zal flink afzien worden. Maar het strijdplan ligt klaar........ ik ga mijn best doen!

Alweer een beetje beter

Zo weer een stapje in de goede richting gemaakt.

Gisteren voelde ik me eigenlijk de hele dag een stuk beter. Maar wederom kwam aan het begin van de avond de man met de hamer langs. Toen maar even door gegaan en toch op de hometrainer gestapt voor een rustige training met een paar stukjes stevig klimmen (met de DVD van de Marmotte aan!).

Na de training voelde ik me een stuk beter. Daarna even rustig aan gedaan en toch maar weer op tijd naar bed gegaan. Lag weer voor 22.00 te pitten en heb weer door kunnen slapen (Yes!!!) tot een uurtje of 6.00. Wederom ruim 8 uur en nu ook echt goed geslapen. Sinds gisteren ben ik gestopt met de koffie misschien dat het helpt....

Vanochtend voel ik me weer een stuk beter. De benen voelen nu ook weer eens beter aan. Vanavond ga ik (rustig) met Reto meetrainen. Hoop dat ik lekker mee kan trainen, denk dat ik de helft mee doe en de andere helft rustig aan blijf rijden. Kijk wel hoe ik me voel...

Kortom het lijkt er op dat het herstel is ingezet......vasthouden dus de komende dagen!

Eerste resultaat van nieuwe hartslagmeter

Voor vaderdag een superkado gekregen. Een nieuwe Polar RS800CX Team Edition. Oftewel een super gadget voor op de fiets. Hieronder de grafiek van de training van vandaag:

Beetje beter

Na gisteren een goede nacht te hebben gehad, voelde ik me dus een stuk beter. Alhoewel s'avonds ik wel weer behoorlijk moe was ben ik toch voor 45min op de hometrainer geklommen. DVD van de Marmotte route in de laptop en even lekker 'geklommen'.

Op zich ging het een stuk beter dan maandag, kon in ieder geval blijven 'duwen'. Merk wel dat het een andere belasting is, deels door de hometrainer en deels door de hogere weerstand van het continue klimmen. Maar denk ik wel een goede training geweest.

Vannacht weer redelijk goed geslapen, weer bijna 8 uur en gelukkig weer zonder onderbrekingen. Dat scheelt wel heel erg veel! Daarnaast heb ik nog steeds ontzettende honger, ik kan wel blijven eten. Geef er nu maar een beetje aan toe (wel zoveel mogelijk gezond). Als ik weer op normale kracht ben dan ga ik wel weer minderen. Gisteren was ik lichter dan ik in de afgelopen 3-4 jaar ben geweest (77,5 kg) ben benieuwd hoeveel ik nu weer aan kom.

Vanavond nog weer een korte training op de hometrainer en dan morgen ga ik het proberen op de MTB bij Reto, eens zien of ik dan een beetje macht en kracht terug heb gewonnen.....

Gaat dat wel goed???

Zooo, dat was even heftig afgelopen zondag. Ineens was de tank helemaal leeg. Tot in de avond heb ik me kanp beroerd gevoeld. Op maandagochtend voelde ik me niet veel beter: moe! Bovendien kon ik die dag bijna niet ophouden met eten.

Maandagavond ben ik het even op de fiets gaan proberen, na ongeveer 10 minuten wist ik al hoe de vork in de steel zat. Ik kwam niet meer vooruit en voelde me niet op mijn plek op de fiets. Zeer teleurgesteld en moe kwam ik al na een half uur weer thuis. Marjolein keek me erg verbaasd aan....

Kortom het ging gewoon niet. Eerst even onder de douche gaan staan en daarna gegeten, veel! Man ik had honger. Toen ik klaar was heb ik nog even rondgelopen. Maar voelde dat ik doodmoe was. Voor 22.00uur lag ik al te pitten. Dat heb ik aan een stuk gedaan tot 5.15. Daarna tot 6.30 geslapen. Kortom ruim 8 uur, en dat is ontzettend lang geleden.

Blijkbaar heb ik het nodig, want ik voel me vanochtend een stuk beter. Meer energie en scherper. Kortom nog een paar van deze nachten en ik ben er weer bij. Wel jammer dat ik zo veel trainingen heb moet laten gaan.

Vanavond moet Marjolein werken en kruip ik even op de hometrainer om de benen weer te testen. Daarna weer vroeg naar bed, ik zal en moet klaar zijn voor de Marmotte!

!!! KIA KAHA !!!

Toch nog op tijd in vorm?

De afgelopen week was een week met 350 trainingskilometers en 1600 hoogtemeters. Het gaat goed! De conditie neemt hand over hand toe, het klimmen gaat makkelijker en het herstel van elke training verloopt naar wens. Ik ben een gelukkig mens!!

Dinsdag een enkeltje Bunnik-Rheden, donderdag een retourtje, zaterdag een klimtraining en zondag na lange tijd met het hele team op pad geweest. Gezellig om naast een sportieve inspanning weer even lekker bij te kletsen over onze voorbereidingen van DE TOCHT die nog 13 dagen op zich laat wachten.

Op basis van van de ervaringen tot nu toe, ga ik volgende week zondag met vertrouwen naar Frankrijk. In de nog resterende 13 dagen nog voldoende training om DE vorm te krijgen.

Nog meer materiaal nieuws

Het zit als een zetel, eenmaal dit zadel en je wilt niet meer anders. Bekende verkooppraatjes als je een zadel gaat aanschaffen. Als ik de recensies en artikelen moet geloven moet dit inderdaad het geval zijn. Vanavond ga ik het testen. En als het waar is wat ze schrijven dan ga ik hem jullie ook allemaal aansmeren :-)

Kriebels???

Ik denk dat de kriebels aan het toenemen zijn....

Voel me nog steeds niet helemaal optimaal sinds de Ardennen...

Heb daar natuurlijk een super weekend gedraaid qua training. Maar ik denk dat ik de week er na iets weinig tijd heb genomen voor herstel. Het weekend daarna voelde ik weer een stuk beter. Dus zijn we stug door gegaan....

Eerst een bruiloft, daarna een vrijgezellenfeest en daarboven op een zware wedstrijd. De week erna was ik weer helemaal gesloopt. Op dinsdag en donderdag heb ik het erg rustig aan gedaan, maar op zaterdag was ik nog steeds erg moe. Ik heb mijn training toen geskipt, en die van zondag ook. Ik had ook gewoon even geen zin om te trainen.

Achteraf was het denk ik beter geweest om toch even te gaan trainen. Nu ben ik pas op dinsdag (gisteren) weer op de fiets gestapt, en dan voel je toch dat je weer even terug moet. Even de draad weer oppakken dus. Tijdens de training kwam ik Michel tegen en samen hebben we toch nog even een lekker stukje gefietst. De komende tijd maar veel aandacht aan het herstel en hard trainen. Dan moet het allemaal wel goed komen. De conditie was goed (zie Fietschallenge, Ardennen en wedstrijd Arnhem), dus het gaat er nu gewoon om dit vast te houden en toe te werken naar de topvorm…

Hoe dichterbij de Marmotte komt hoe meer kriebels….


Kia Kaha!!!

Kilometers vreten

Om de achterstand in de oorspronkelijke training enigszins in te lopen, ben ik kilometers aan het vreten. Vorige week donderdag en vrijdag veel geklommen. Wat is die Postbank toch mooi. Ik begin elk paaltje elke boom en bijzonderheden op het wegdek aardig herkennen. In de training van zaterdag melde de knie zich weer even, daarom besloten om zondag even een stapje terug te doen. Gisteren was het een rustdag en vandaag een enkeltje Bunnik op de knie te testen. In de planning stond een retourtje. Geen klachten gehad! Dit staat nu voor donderdag op de planning. De rest van de week moet ik nog met Marco afstemmen.

Onderstaand weer even wat data.

Echt geen excuses meer

Aan de voorbereiding kon het al niet meer liggen. Die is (afkloppen op ongelakt hout) tot nu toe vlekkeloos verlopen. Nu is het materiaal ook geen excuus meer. Sinds zaterdag in het troste bezit van een set mooie Dura Ace WH-7850-C24-CL wielen. Zondag heb ik ze al flink getest in het prachtige weer, ahum. Regen, regen en nog eens regen. Enige smet is dat ik 3x, ja je leest het goed, 3x een lekke band heb gehad. Neen het lag niet aan de velgen.

Update van de Dieselengine

Ook voor mij geldt dat het te lang geleden is dat ik de blogspot met regelmaat van updates heb voorzien.

Onderstaand een samenvatting van de afgelopen.

Het herstel van de knie heeft in de afgelopen periode een wisselend beeld laten zien. Ik moet zeggen dat ik de moed soms echt verloor. Ondanks dat ik van nature een optimist ben en over veel doorzettingsvermogen beschik, heb ik toch herhaaldelijk getwijfeld of deelname aan de Marmotte er nog wel in zat. Dat voelt niet goed moet ik zeggen. Als je knie het na een trainingperiode van een klein half jaar laat afweten, dan wordt je humeur ernstig op de proef gesteld. Dank aan allen om me heen die dit zonder al te veel tegengas hebben geïncasseerd.

Ik heb de adviezen van Wil Roelofs en Anjo ter harte genomen en ben conform het plan aan de "Revalidatietraining" begonnen. Met wisselend succes. Mijn eerste doel was om enigszins redelijk te kunnen fietsen in de Ardennen. Zoals Michel en Marco al geschreven hebben, een geweldig weekend. Geweldig in alle opzichten. Prachtige omgeving met een leuk huis. Super weer en heerlijk kunnen fietsen. Het was gezellig met elkaar en dat alles resulteerde in het feit dat dit (lange) weekend omvloog.

Voor mij was het fietsen in de Ardennen een echte beproeving. Het was er op of er onder. Bij de pittige beklimmingen (tot 24%) melde de knie zich regelmatig. Het bleef gelukkig bij melden en geen protetst. Ik heb me mede op basis van de adviezen van Marco rustig gehouden. Niets geforceerd maar toch voldoende belast.

Na de Ardennen is het herstel verder goed verlopen en fiets ik nu weer geheel klachtenvrij. Maar...... het geheel heeft me natuurlijk wel ernstig op achterstand gezet. Ik kon dit in de Ardenne al goed merken door een hartritme wat ik al lang niet meer had gehad bij vergelijkbare belasting.

Inmiddels met Marco de strategie doorgesproken voor de komende drie weken waar ik inmiddels al volop mee bezig ben. Alles komt neer op duur, duur, duur en nog eens duur.

En dan maar hopen dat het allemaal voldoende is om in ieder geval de Marmotte uit te kunnen rijden.

Marco, onderstaand enkele grafieken van De Ardennen, rit vanuit Bunnik en de trainingen van dinsdag en vandaag.

Tijdje geleden

Ja en dat is dus alweer een tijd geleden dat ik een bericht heb achtergelaten op de blogspot. Kort gezegd ik heb het gewoon te druk om alle balletjes in de lucht te houden. Dat lukt wel maar vervolgens blijft er erg weinig tijd en energie over om de blog bij te houden. Maar ik ga mijn leven beteren denk ik, vanaf nu weer updates. Daarnaast kun je me volgen op Twitter (http://twitter.com/marcopostma1971).

Maar goed waar was ik gebleven...... mijn laatste bericht is van ergens in april. Dus in het kort even de periode april - 11 juni.

Eerst even een wat mindere trainingsperiode gehad omdat de Marmotte voor mij niet door leek te gaan. Vanaf april heb ik er dan toch weer serieus werk van gemaakt. Eind april had ik een flink trainingsweekend ingepland. Maar helaas die moest ik bekopen met een klein griepje. gelukkig was ik vrij snel hersteld en kon ik nog net een keer of twee fietsen voor de Fietschallenge.

De fietschallenge ging eigenlijk boven verwachting. In eerste instantie dacht ik dat Michel aan de pillen was gegaan. Man wat ging hij te keer in het eerste deel. Hij ramde elke klim in zo'n hoog tempo naar boven dat ik af en toe een klein gaatje moest laten vallen. Maar ik dacht jij krijgt mij er niet af, broertje! Op het steilste klimmetje van de dag dacht ik heel even als hij zo door blijft gaan dan moet ik hem echt (even) laten gaan. En ineens voelde ik hem verslappen. ik kwam terug in het wiel. Vanaf dat moment was het beste er af bij Michel en kon ik lekker door rammen.

Daarna volgde een paar weken training die vooral in het teken stonden van het opbouwen van mijn duurvermogen en 'tempo hardheid'. Die periode afgesloten met een flinke duurtraining en een goed verlopen test (Laag Soeren 14min29sec).

Daarna een super trainingsweekend in de Ardennen. Het weer was echt te gek, ik heb mede daardoor veel uurtjes gemaakt. Waarschijnlijk iets te veel waardoor ik de week er na wel nodig had om weer te herstellen. Dat heb ik gedaan, maar meteen daarna kwam een erg heftig weekend met een bruiloft, vrijgezellenfeest en een MTB-wedstrijd.

Die MTB-wedstrijd was de wedstrijd in Arnhem. Omdat ik de nacht er voor pas om 2.30uur thuis was. Had ik al snel besloten dat de 150min-wedstrijd (start 9.30) niet zo goed uit zou komen. Ik moest al om 9.00 uur aanwezig zijn om de Reto-tent mede te bemannen. Na het bekijken van wat wedstrijden heb ik toch besloten om om 15.15 te starten in de 105min-wedstrijd.

En dat was wel gaaf om weer eens te doen. Ik denk mijn eerste XC-wedstrijd in jaren tijd. Ik vond het gaaf, en het ging ook best redelijk. 50e van de 101 finishers is toch niet slecht..... Ik stond bij de start bovendien helemaal achteraan, kortom een geslaagd weekend. Maar ik was echt helemaal kapot zondagavond.

Afgelopen dinsdag dus maar even rustig uitgereden, de benen deden nog wel flink pijn! Maar goed dat hoort er bij.

Sinds vandaag heb ik de 'count down' weer op de blogspot gezet. En als ik dan zie dat het nog maar 23 dagen is tot de Marmotte dan wordt ik best zenuwachtig. Ik wil nog wel flink wat training doen, maar aan de andere kant ik heb genoeg gedaan. Nog een paar goede trainingsprikkels en ik moet helemaal scher staan. Ik hoop dat ik mijn nachtrust goed kan pakken de komende tijd, dan moet het zeker goed komen.

Dus Lasse, Isa en Sari (in die volgorde), hou de komende 3 weken rekening met jullie papa!

(Geheim) trainingskamp

Ja mannen, mijn update volgt spoedig.
Na ons geweldige weekend in de Ardenne ben ik vrijdag j.l. samen met onze ploegleider voor een lang weekend naar Vlieland getrokken. Heerlijk uitgerust en ja ook nog gefietst. In de dagen tussen de Ardenne en het vertrek naar Vlieland stond fietsen centraal en heb ik geen tijd gehad om een update op de site te zetten. Ik hoop dat dit vanavond nog gaat lukken.
Mijn knieblessure is hersteld! Maar daarover snel meer.....

Het Pinkster-traininsweekend Ardennen

Zoals belooft. Bij deze de grafieken en wat persoonlijke noten vanuit mijn trainingsdagboek.

ARDENNEN 30-05-2009. Verschillende klimmen gedaan: De Stockue 2x, De Wanne, Cote d'Amermon, Haute Levee. Langs francorchamps gereden en naar een race gekeken met porsches en bmw etc. Gaaf om te zien met veel lawaai.



ARDENNEN 31-05-2009. In de ochtend eerst naar PlopsaCoo geweest. In de middag gefietst. Samen met Martin en Marco. Lekker geklommen.


ARDENNEN 01-06-2009. Samen met Marco richting Spa gefiets. Oa de Amermont, de Rosier, col de Creppe gedaan met als toetje de Wanne nog maar een keer. Heerlijke dag om te fietsen! Heerlijk zonnetje en lekker bijgekleurd!

Stil na de Ardennen

.....je zou haast denken dat we nog steeds in de Ardennen zijn blijven hangen......zo stil is het op de blog :)

Was het maar feest. Wat een top weekend in de Ardennen zeg. Dit alles veroorzaakt door de volgende ingrediënten:

• 3 dagen IDEAAL fietsweer
• 3 dagen een prima onderkomen
• 8 gezellige mensen
• Geen lekke banden of verschrikkelijke valpartijen
• Stijgingpercentages tot wel 25% !!!!!!!!!!!!
• Leuke terrasjes in Spa en Stavelot
• 2x bezoek aan PlopsaCoo (Vooral Mano heeft zijn ogen uitgekeken)
• Zeer mooie omgeving

Op vrijdagmiddag aangekomen en een inspectierondje gedaan door het huis samen met de eigenaar. Gedurende de avond kwamen resp. Marco en fam. de Vries aan. Zaterdag rustig opgestaan, ontbeten en met de fietsers op weg naar Stavelot om een kaart van de omgeving te scoren (met de auto). Weer terug een kopje koffie met appeltaart (Marjolein bedankt). Fietskleding aan en op weg. Eerst de Ronde van België gezien op de Stockeu en toen een stukkie gefietst met de eerste echte klimkilometers. Zondagochtend eerst met Tamara, Miriam en Mano naar PlopsaCoo geweest. Dit is één van de attractieparken van Kabouter Plop. Mano heeft zich prima vermaakt. Alleen de echte Plop is toch een beetje eng, hè Mano :)
Zondagmiddag weer op de fiets gekropen en de nodige kilometers gemaakt. Maandagochtend samen met Marco nog een mooie tocht gemaakt van 3,5 uur en toen was het alweer tijd om de auto's in te pakken en terug te gaan naar het vlakke Nederland.

Ik zal vanavond de grafieken en nog wat persoonlijke noten plaatsen. Ik neem aan dat de andere heren dit ook nog even doen, toch?

De rest van vorige week een 5-tal rust dagen gehad en dit weekend weer aan de bak. Ook die week zal ik vanavond even updaten.

Meer voorpret

- Zaterdag komt de ronde van Belgie door Stavelot (vlakbij ons appartement!)
- Zondag is de toerversie van L-B-L (ook in de buurt van Stavelot)
- Maandag is er in de buurt een MTB-marathon (Ardennes Trophy - La Reid, wel iets verder weg)

Kortom leuk om onderweg even te bekijken!

Voorpret

Goed voor een beetje voorpret:

http://kuitenbijters.com/

Update weersvoorspelling Stavelot

Vrijdag: Zonnig en 16 graden
Zaterdag: Vrij zonnig en 16 graden
Zondag: Licht bewolkt en 18 graden
Maandag: Vrij zonnig en 17 graden

Ik zeg ideaal weer om te fietsen, maar het is en blijft de Ardennen dus altijd een slag om de arm houden.

Voorlopige weersvoorspelling Stavelot